Festival De Keuze #04: Helpdesk
Mijn voorlopige hoogtepunt na vier voorstellingen in Festival De Keuze is Helpdesk van Wunderbaum. Niet omdat het zich op de hoogste locatie afspeelt, namelijk op de 31e verdieping van De Rotterdam, het megagebouw van Rem Koolhaas, maar omdat er op hoog niveau wordt geacteerd door Wine Dierickx.
Zij speelt Karen Vandeputte een helpdeskmedewerker die iedereen overal mee kan helpen. De eerste beller adviseert ze bij het aanschaffen van een jurk. Daarna volgen gesprekken met een onzekere vrouw die naar een borrel moet waarbij een minister aanwezig is en die advies nodig heeft hoe zich daar te gedragen. Met een man op zoek naar een escort in Japan, een dame die een kinderpartijtje wil organiseren, geld lijkt geen probleem bij deze personen. Het grappigste gesprek is met Bryan, een man zonder gevoel voor humor. Tussendoor oefent Karen haar intonaties, ze spreekt een zin en gelijk daarna krijgen we die als opname nogmaals te horen. Ook kan Karen met een kort gebaar van haar hand een muziekje onder het gesprek zetten of het geluid van fluitende vogeltjes. Even gemakkelijk zet ze dat geluid weer uit ook. In de slotscène wordt Karen echt vilein als ze een gesprek voert met een lerares Duits uit Hoorn, net zo eenzaam als zijzelf is.
Het publiek heeft headsets op, net als Karen, en zo horen wij de bellers en Karen haarscherp, luid en duidelijk. Er is geen echt verhaal. Eigenlijk bestaat de voorstelling uit losse scènes die telkens ontsporen en langzamerhand steeds grimmiger worden. En we zien hoe Karen zich alleen voelt op haar hoge positie, ver boven de wereld verheven. Niet dat de locatie veel toevoegt aan het verhaal. Nu is het voor het publiek leuk om eens bovenin De Rotterdam te zijn. Maar op vier hoog had de voorstelling hoogstwaarschijnlijk hetzelfde effect gehad.
Daarnaast vroeg ik me af hoe Wunderbaum vindt dat de voorstelling in hun New Forest past. In zekere zin is Helpdesk een ouderwetse voorstelling met een ook al enigszins ouderwets thema. Het thema deed me sterk denken aan de film Talk Radio waarin een radiopresentator 's nachts met zijn bellers praat. De techniek ontwikkelt zich maar de menselijke relaties blijven hetzelfde. Iedereen heeft liefde nodig, zelfs een schijnbaar oppermachtig wezen als een radiopresentator of een helpdeskmedewerker die alles kan regelen.
Zij speelt Karen Vandeputte een helpdeskmedewerker die iedereen overal mee kan helpen. De eerste beller adviseert ze bij het aanschaffen van een jurk. Daarna volgen gesprekken met een onzekere vrouw die naar een borrel moet waarbij een minister aanwezig is en die advies nodig heeft hoe zich daar te gedragen. Met een man op zoek naar een escort in Japan, een dame die een kinderpartijtje wil organiseren, geld lijkt geen probleem bij deze personen. Het grappigste gesprek is met Bryan, een man zonder gevoel voor humor. Tussendoor oefent Karen haar intonaties, ze spreekt een zin en gelijk daarna krijgen we die als opname nogmaals te horen. Ook kan Karen met een kort gebaar van haar hand een muziekje onder het gesprek zetten of het geluid van fluitende vogeltjes. Even gemakkelijk zet ze dat geluid weer uit ook. In de slotscène wordt Karen echt vilein als ze een gesprek voert met een lerares Duits uit Hoorn, net zo eenzaam als zijzelf is.
Het publiek heeft headsets op, net als Karen, en zo horen wij de bellers en Karen haarscherp, luid en duidelijk. Er is geen echt verhaal. Eigenlijk bestaat de voorstelling uit losse scènes die telkens ontsporen en langzamerhand steeds grimmiger worden. En we zien hoe Karen zich alleen voelt op haar hoge positie, ver boven de wereld verheven. Niet dat de locatie veel toevoegt aan het verhaal. Nu is het voor het publiek leuk om eens bovenin De Rotterdam te zijn. Maar op vier hoog had de voorstelling hoogstwaarschijnlijk hetzelfde effect gehad.
Daarnaast vroeg ik me af hoe Wunderbaum vindt dat de voorstelling in hun New Forest past. In zekere zin is Helpdesk een ouderwetse voorstelling met een ook al enigszins ouderwets thema. Het thema deed me sterk denken aan de film Talk Radio waarin een radiopresentator 's nachts met zijn bellers praat. De techniek ontwikkelt zich maar de menselijke relaties blijven hetzelfde. Iedereen heeft liefde nodig, zelfs een schijnbaar oppermachtig wezen als een radiopresentator of een helpdeskmedewerker die alles kan regelen.
Reacties