Festival De Keuze #03: Blind Cinema

Blind Cinema van Britt Hatzius is de voorstelling waar ik van te voren het meest nieuwsgierig naar was. Hoe ervaar je een film als je hem niet kunt zien is het uitgangspunt. De bezoekers krijgen na binnenkomst een blinddoek voor en krijgen vervolgens een film voorgeschoteld. Maar geen nood schrijft het persbericht, achter je zit een kind dat beschrijft wat jij ziet. Een intrigerend idee.

Iedereen in de zaal is voordat het begint al een beetje giechelig en opgewonden. In de zaal is elke even rij leeg waar straks de kinderen zullen plaatsnemen.Ieder kind bedient twee volwassenen met behulp van een ingenieuze buis die aan het einde splitst in twee hoorns. Aan iedere hoorn kan een volwassene luisteren.

De regisseuse vertelt in het Frans wat de bedoeling is en wordt vertaald door een schouwburgmedewerkster. Straks komen de kinderen om ons te blinddoeken en te vertellen wat we zien. De kinderen hebben de film niet eerder gezien. Tenslotte wenst ze ons een fijne voorstelling en komen de kinderen in een lange rij de zaal binnen. Meest meisjes en enkele jongens.

Achter mij en mijn buurvrouw neemt een meisje met blond haar in een blauwe jurk met witte stippen plaats. Ze geeft ons allebei een blinddoek. Ook helpt ze mijn met het vastmaken van de blinddoek. Op het filmdoek voor ons is ondertussen een zwart vlak met bewegende witte stippen te zien.

Dan begint het. De eerste film gaat over een jongen die in een boek leest. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de verhalen niet goed kon volgen. Na de eerste film horen we een hoop gerommel wat ik interpreteer als dat de kinderen van plaats wisselen. Na die wissel is de stem zachter en dit kind vertelt minder details dan het eerste. Ik denk dat het een jongetje is maar dat weet ik niet zeker. Want er vindt nog een wissel plaats en aan het einde als de blinddoek afgaat zit er weer een meisje achter ons.

Het spannendste verhaal is dat over een kind dat in een bos een eng harig monster ontmoet met gele ogen. Gelukkig heeft het wezen geen kwaad in zin en loopt het allemaal goed af. Ondanks dat ik de verhalen niet goed kan volgen, geen idee heb of de film een tekenfilm of een echte film is, is het een wonderlijke ervaring deze cinema voor blinden. Dat geldt voor iedereen want het duurt enige tijd voordat het publiek opstaat. Overdonderd door wat het heeft meegemaakt.

Als we de zaal verlaten geven alle bezoekers de kinderen die in een lange rij bij de uitgang staan allemaal een high five en bedanken hen voor de ervaring.