Beckett teatro: Viejo, solo e puto

In een drogisterij hangen vier mannen rond. Twee van hen zijn travestiet. Deze wonderlijke voorstelling begint ergens en eindigt ook weer ergens. Zonder begin en zonder einde. Het lijkt een stukje leven uit de levens van de vijf mannen te zijn. Vijf, want later komt de drogist zelf ook nog binnen en voegt zich bij de andere vier.

De travestieten hebben medicijnen nodig om hun transformatie te vervolmaken, om geld te verdienen spelen ze de hoer op La Rotunda. Aan het begin van het stuk heeft eentje een klap of een messteek opgevangen en moet verpleegd worden. De twee mannen zijn hun vriendjes of hun pooiers. De ene is vertegenwoordiger in medicijnen, de ander is de broer van de drogist die op de winkel past als hij weg is. Maar verder wordt er niet veel duidelijk van de preciese verhouding tussen de mannen. 

Wel is er een constante spanning. Juist door die spanning verveelt het nooit. Tegen het einde is er een kleine explosie van geweld, een climax. Maar dan is het ineens afgelopen. Viejo, solo e puto, oud, eenzaam en hoer. Ze zijn het alle vijf en zullen het ook altijd wel blijven. Intrigerend is het zeker.