De derde en laatste voorstelling die ik tijdens de Internationale Keuze zie is
Souls van Ballet du Nord onder leiding van Olivier Dubois. Zes mannen liggen in het zand. We horen terwijl het publiek binnenkomt Afrikaanse drums roffelen. Een spannen geluid als van een naderend onweer. Heel lang blijven de mannen zo roerloos liggen. Later zullen we zie. Dat de voorste drie blank zijn en de achterste drie zwart. Een betekenis kan ik er niet in ontdekken. Wie zijn deze mannen en wat doen ze hier? Waarom liggen ze voor dood in het zand? Ik heb associaties met het ebola-virus en de slachtingen tussen de hutu's en de tutsi's. Dan komen de voorste drie mannen langzaam in beweging en rollen ze langzaam in de richting van de achterste mannen. Alles in deze voorstelling gaat langzaam of tenminste... Duurt lang. Overal wordt de tijd voor genomen. Op een gegeven moment is er een climax. Er wordt gerend (niet langzaam dus), er wordt gevochten. Maar er is zoals in de meeste dansvoorstellingen geen verhaal. We moeten het hebben van de schoonheid van de beweging en van de eigen associaties om er verband in aan te brengen. De titel verwijst naar dolende zielen. Mij duurt het allemaal te lang en ik blijf niet geboeid. Dat is jammer maar gelukkig gold dit niet voor het hele publiek.
Reacties