"De meisjes van Concarneau zijn de drie zusters Guérec die sinds de dood van hun ouders een kleine rederij en een winkel beheren en gedrieën hun volwassen broer Jules van het slechte pad af en onder de duim houden." Tot zover de tekst op de achteromslag van deze Zwarte Beertjes pocket. Na een bezoek aan de vergadering van de redersvergadering rijdt Jules voor het eerst alleen 's avonds naar huis van Quimper naar Concarneau. Hij is gespannen want na zijn bezoek aan de vergadering is hij met een meisje meegegaan. Hij wil niet dat zijn zusters daar achter komen. Door een onoplettendheid rijdt hij een kind aan, een jongetje, de helft van een tweeling. Zonder iets te zeggen rijdt hij door. Gaat eerst nog terug naar om ergens iets te drinken en zichzelf van een alibi te voorzien. Maar de schuld blijft op hem drukken en hij gedraagt zich vreemd. Iets wat hij voor zijn zusters niet verborgen kan houden. Met name Céline houdt hem nauwgezet in de gaten.
Dit boek speelt eens niet in Parijs, de stad van Maigret, maar in Bretagne in een klein vissersdorp waar iedereen elkaar nauwlettend in de gaten houdt. Dat weet Simenon mooi weer te geven, de beklemmende greep die de hoofdpersonen op elkaar hebben. Jules wil daar graag aan ontkomen, maar hoe hij ook worstelt, hij kan niet aan zijn lot ontkomen. Zelfs na een uitbarsting van woede waarbij hij zich op zijn meest dominante zus werpt, haar zelfs slaat, lukt het hem niet aan haar greep te ontkomen. Zoals twee echtgenoten in een al jarenlang liefdeloos huwelijk zijn ze tot elkaar veroordeeld. De poging van Jules een eigen leven te gaan leiden leidt uiteindelijk tot niets. De beklemming en de twijfels van Jules, de eigenlijke hoofdpersoon van dit boek, worden door Simenon, meester van de psychologische roman, zoals altijd intens weergegeven.
Omslag: Dick Bruna
Reacties