Peter Buwalda: Bonita Avenue

Deze dikke pil krijg ik te leen, aanbevolen door een vriend met dezelfde voornaam als de auteur. Een ingenieus gecomponeerde roman. Het verhaal wordt verteld door de drie hoofdpersonen, de rector magnificus Siem Sigerius van de Twente University, de fotograaf Aaron Bever en de dochter van de rector, Joni, die zichzelf later Joy zal noemen. De verhalen van de mannen worden in de tweede persoon verteld, het verhaal van Joni in de eerste persoon. Er wordt heen en weer gesprongen in tijd en ruimte.

We starten met de ontmoeting tussen Aaron en Siem als deze twee elkaar voor de eerste keer ontmoeten bij de rector thuis. Beide mannen zijn 'echte mannen', judoka's, vechters. Aan het einde van het eerste hoofdstuk komen we uit de mond van zijn echtgenote te weten dat Siem Sigerius dood is, al tien jaar. Het duurt tot het einde van het boek voordat de schrijver onthult hoe dit gebeurd is en wat de aanleiding er toe is.

Maar het verhaal komt op gang in het tweede hoofdstuk als Siem tijdens een werkbezoek in Japan het vermoeden krijgt dat zijn dochter naakt poseert op een pornosite. Een geweldige vondst van de schrijver, deze plotwending. Een mooi dilemma. Want hoe vraag je aan je dochter of zij inderdaad het model is dat jij hebt gezien? Daarmee geef je als vader al toe dat je pornosites bezoekt en ten tweede: wat doe je als het antwoord van je dochter positief is?

Naast een ongelooflijk spannend verhaal dat je voortdurend op het puntje van je stoel houdt omdat je wilt weten wat er nu weer staat te gebeuren, zijn er ook prachtig beschreven scènes zoals een gevecht op leven en dood tussen vader en zoon, en de vlucht van Siem Sigerius zonder kleren door nachtelijk Enschede op de avond van een belangrijke voetbalwedstrijd. Daarbij komt nog de soepele stijl waarmee alles verteld wordt.

Eén van de recensenten op het schutblad noemt Bonita Avenue een Amerikaans boek. Dat is het. Het is het soort boek als The Secret History van Donna Tartt. Vlot geschreven, of tenminste zo lijkt het want wie weet hoe lang Buwalda over het boek gedaan heeft, leest het als een sneltrein. Op weg naar de ontknoping die uiteindelijk toch nog een aantal verrassingen voor de lezer in petto heeft.