Chalon-dans-la-Rue: Japan

Niet eerder zag ik op het festival een straattheatervoorstelling uit Japan. Dit keer is er wel eentje. De voorstelling heeft de naam van een ander gezelschap, iets wat me in eerste instantie verwart. Het Franse gezelschap La Cie Bivouac speelt La rève d'Erica. Het Japanse Sivouplait speelt Bivouac.
Sivouplait: Bivouac

Bivouac is Frans voor bivak en de voorstelling gaat over twee jonge onderzoekers in eskimojassen met bontkragen die bivakkeren op de zuidpool. Na wat schermutselingen met elkaar, ruzie om een verrekijker, de man die de vrouw probeert te zoenen, kruipen beiden in een slaapzak en verdwijnen in de tent waar we ze aan het begin van de voorstelling uit hebben zien kruipen. Als ze weer verschijnen hebben ze gele snavels over hun neus en zijn het precies twee pinguins. Als pinguins spelen ze een echtpaar, het vrouwtje legt een ei en uit het ei komt een babypinguin te voorschijn. Een ontroerende voorstelling vooral door de mimiek van de mannelijke en vrouwelijke acteurs. Een eerste hoogtepunt.

Een volgend hoogtepunt, maar dan meer in de letterlijke zin is de voorstelling over twee bergbeklimmers.

Cie Aller-Retour: Hey Piolette

De twee dames die deze voorstelling spelen zijn trapezewerkers die bergbeklimmers spelen. De ene is klein, kordaat en pittig en legt ons alle details van het bergbeklimmen uit, de andere is stevig, sloom, voortdurend aan het snoepen en laat zich meeslepen door de eerste, op weg naar de top. Hey Pioulette is een grappige voorstelling met spannende trucs. Van tijd lijkt het er op dat de een de ander naar beneden zal laten vallen, maar het gaat altijd goed. Niet heel erg bijzonder, maar heerlijk om naar te kijken en het onderliggende verhaal zit goed in elkaar.