Chalon-dans-la-Rue: Grote tegenvallers

Eigenlijk waren het bij deze 27e editie van Chalon-dans-la-Rue vooral de grote spektakels die tegenvielen. Zo was er een groots vuurspektakel van de Nederlandse groep waar ik nog nooit van had gehoord. Doedel heet de groep en ze beloofden een indrukwekkend vuurwerk aan de haven in, op en bij een aantal haveninstallaties, Port Nord. Maar het was voornamelijk veel van hetzelfde wat er te zien was en lang niet iedereen bleef tot het einde zitten en er werd zelfs 'boe' geroepen.

Dan was er de stalen kathedraal van Osmosis, een voorstelling waarbij mannen iets bouwden van stalen binten. Een man hing op zijn kop onderaan een kraan, er werd gedanst. Mooie muziek, hier en daar spannend maar te lang en daardoor op den duur te saai.

Absoluut dieptepunt was de voorstelling die we als laatste zagen: Outside van La Constellation. Een kitscherige voorstelling over een man die opgesloten zat en daar uit moest breken. Met een stellage van olievaten die vervolgens heen en weer werden gerold, foeilelijke kostuums en ook nog eens vals gezongen. Een slechte afsluiter.

Redelijk aardig was dan weer Les Ondes Gravitationelles van Retouramont waarover ik in mijn vorige blog al schreef (Vrouwen in touwen). 

Beste grootse voorstelling die wij zagen was Kori Kori van Oposito. Een dans met een stuk of zeventien dansers die allemaal hun eigen stoel bij zich hadden, over de kade langs de rivier. Begeleid door live muziek van een klein orkest, de speakers op een klein busje. Hier werkte de macht van het getal. De grote groep dansers die met grote inzet hun bewegingen neerzette. Fascinerend om te zien en eindigend met een a capella gezongen Italiaans lied. Prachtig.