Vallende bromfietser

Mijn vaste wielerrondje door de stad volgt een gedeelte van de Lange Afstandsfietsroute Lf2 van Amsterdam naar Brussel (Stedenroute) en een gedeelte van de Lf11van Breda naar Den Haag (Prinsenroute). Ik neem de eerstgenoemde route vanaf de Nesserdijk en als ik aan de overkant van de Van Brienenoordbrug ben stap ik over op de andere route, langs het Brienenoordeiland, het Feijenoordstadion, de moskee, op weg naar de Erasmusbrug. Na de Erasmusbrug ga ik rechtsaf en pak ik opnieuw de Lf2 en fiets langs de Maas terug naar huis. Afhankelijk van de stoplichten en het verkeer doe ik daar zo'n 32 minuten over. Drie bruggen zitten in de route, een goede oefening in klimmen en dalen.

De uitdaging op de Van Brienenoordbrug is om hem zo snel mogelijk te beklimmen en vervolgens ook hem zo snel mogelijk af te dalen zonder al te veel te remmen en zonder uit de bocht te vliegen.

Ik daal met hoge snelheid de brug af als ik beneden een man op een bromfiets de brug zie beklimmen. Ons beider wegen worden gescheiden door een klein opstaand randje. Plotseling raakt hij met zijn voorwiel het opstaandje randje tussen de twee fietspaden en verliest zijn evenwicht. Hij komt zijdelings ten val en zijn gehelmde hoofd zweeft boven mijn zijde van het fietspad. Ik race nog steeds met hoge snelheid recht op het hulpeloze hoofd af. Ik stel me voor dat ik dwars over zijn hals zal rijden en dat een bloederig ongeluk het gevolg zal zijn. Of ik rijd recht tegen zijn helm aan en vlieg zelf over de kop.

Maar gelukkig kan ik iets afremmen en het hoofd ontwijken. Ik rijd er rakelings langs. Ik kijk om om te zien of de man hulp nodig heeft. Als het een oude man was geweest was ik ongetwijfeld afgestapt. Maar de jonge man stapt onmiddellijk weer op zijn brommer en vervolgt zijn weg alsof er niets gebeurd is.

Ook ik kom alsof er niets gebeurd is 32 minuten na de start aan op mijn beginpunt.