Arnon Grunberg: Huid en haar

Het laatste boek van Arnon Grunberg, Huid en haar, gaat over de econoom Roland Oberstein. Oberstein heeft een ex en verscheidene jongere vriendinnen. Dit ondanks zijn nogal autistische gedrag dat vrouwen op de een of andere manier toch mysterieus en aantrekkelijk lijken te vinden. Hij is bezig met een boek over de geschiedenis van de economische bubbel en eigenlijk is dat het enige wat het echt interesseert. Zijn hobby is de holocaust en dan met name de economische aspecten ervan. Op een conferentie over de holocaust ontmoet hij Lea die een boek schrijft over kampcommandant Rudolf Höss. Ook zij valt voor de econoom en dat is de start van een intrigerende satire over de wereld als markt en strijd. Alles kan verhandeld worden dus waarom de liefde niet? Wat is een paar borsten waard?

Roland en Lea zijn overduidelijk de hoofdfiguren in deze roman maar ook de bijfiguren zijn minstens zo interessant alhoewel minder uitgewerkt, zoals Jason, de man van Lea, de borough president van Brooklyn met zijn geheime verhouding. Sylvie, de ex van Roland en moeder van hun kind Jonathan, die verliefd is op de totaal apathische Lysander. Violet, de minnares van Oberstein die zelf weer vreemdgaat met een zelfingenomen handelaar in satelliettelefoons. En dan is er nog de clowneske moeder van Oberstein die er van overtuigd is dat de hele wereld maar een doel heeft, namelijk haar ondergang.

Na de vorige boeken die ik van Grunberg gelezen en die me na het fantastische De Asielzoeker toch enigszins tegenvielen werd ik dit keer eindelijk weer eens echt geraakt. Het boek is mysterieus, grappig en eigenzinnig, en toch nergens voorspelbaar alhoewel alle bekende thema's van Grunberg weer aanwezig zijn. Net als bij eerdergenoemde asielzoeker werd ik ook nu weer erg geraakt door het waanzinnig tragikomische en toch ontroerende einde. Met huid en haar lever ik me graag over aan de fantasiewereld van Arnon Grunberg.