Ro theater: Dieven

Twaalf mensen op zoek naar het geluk. Dat is in een notendop waar Dieven over gaat. Het derde stuk van Dea Loher dat het Ro theater in de regie van Alize Zandwijk opvoert. Twee en een half uur lang zien we arme zielen ploeteren in een decor van kartonnen dozen. Het lijkt er op dat ik met elk stuk van Dea Loher er meer moeite mee heb haar te volgen. Wat niet meewerkt bij dit stuk is dat er geen overkoepelend verhaal is. We zien een aantal verhalen die met elkaar verbonden zijn omdat de personages elkaar ontmoeten.
Linda werkt in een kuuroord en ontmoet Monica bij de supermarkt waar de laatste werkt. Beide hebben dezelfde achternaam, Tomasson. De constructie lijkt op de film Shortcuts van Robert Altman. Verder spreken de personages over zichzelf in de tweede persoon wat de identificatie met hun nog eens bemoeilijkt. Het publiek is overduidelijk blij en opgelucht wanneer het echtpaar Schmitt opkomt dat voor de komische noot zorgt en afwijkt van de langzame en gedragen toon die de andere personages kenmerkt.
Uiteindelijk blijf ik zitten met de vraag wat de schrijfster ons wil zeggen. Wij zijn allemaal ongelukkig en alleen, dat is waar, maar dat kan nauwelijks een originele of opzienbarende zienswijze worden genoemd. De spelers zijn als altijd indrukwekkend in hun acteerprestaties waardoor ik er de hele tijd bij bleef, maar ik weet niet zeker of ik een volgend stuk van Dea Loher aankan. Jammer.