Toneelschuur: De huisbewaarder

Terwijl ik een groot aantal stukken van Harold Pinter heb gelezen en een liefhebber ben van zijn absurdisme, heb ik slechts weinig stukken op toneel gezien. Bedrog (Betrayal) ken ik als film en De Minnaar (The Lover) was jarenlang een favoriet op eenakterfestivals. Ook zag ik bij TG Amsterdam een paar van zijn latere korte stukken. Zelf speelde ik in 1980 samen met mijn broer The Dumb Waiter en gebruikte ik ooit eens fragmenten uit The Collection voor een voorstelling langs de kunstwerken op campus Woudestein van de Erasmus Universiteit. Maar zijn vroege en avondvullende klassiekers als Verjaardagsfeest (The Birthday Party), Thuiskomst (The Homecoming) en De Huisbewaarder (The Caretaker) kende ik alleen als fascinerende theaterteksten. Ik heb het idee dat Pinter op dit moment weinig wordt gespeeld in Nederland.

Dus de kans om dit stuk nu eindelijk eens te zien met René van 't Hof in een van de drie rollen, liet ik me niet ontglippen. Ik werd niet teleurgesteld. Een spannend decor, een gordijn van doorzichtig plastic met daarachter allerlei vreemde vormen van gebogen plastic en daarvoor een oventje. Een spannende theatertekst gebracht door drie geweldige acteurs. Onbegrijpelijk verhaal maar daarom niet minder intrigerend.

Uit de flyer:

"De Huisbewaarder gaat over Aston (Lowie van Oers). Hij is niet helemaal goed bij zijn hoofd. Na een langdurig verblijf in een gesticht is zijn blik op de realiteit troebel geworden. Hij functioneert, in meer of mindere mate, als klusjesman, en assistent van zijn jongere broer Mick (Jan-Paul Buijs), bij wie hij in huis woont.

Het onderscheid tussen fictie en realiteit kan Aston allang niet meer maken. Dat geldt ook voor het inschatten van mensen en situaties. Op een dag loopt hij de zwerver Davies (René van 't Hof) tegen het lijf. Hij heeft medelijden met de oude man en biedt hem een plek aan om te slapen. Maar wie is deze man? Is hij wel wie hij zegt dat hij is? En wat is hij van plan?"

Paul Knieriem, de regisseur, maakte er een licht humoristische voorstelling van met een donkere, gewelddadige ondertoon. Van mij mag hij de andere twee bovengenoemde klassiekers ook nog eens onder handen nemen.