Jean Echenoz: De spionne

Met De spionne keert Jean Echenoz terug naar het genre van het eerste boek waardoor ik kennis met deze schrijver maakte, Lac. Een met veel vaart en humor geschreven spionageverhaal. Een spionageklucht waarin het toeval een grote en belangrijke rol speelt.

Constance wordt gerecruteerd als spionne voor een opdracht in Noord-Korea. Voordat het zover is moet ze eerst rijp worden gemaakt voor vertrek, een langdurig proces. Ze wordt gekidnapt en zit lange tijd opgesloten in een afgelegen dorp in gezelschap van twee mannen die sympathie voor haar opvatten. Ondertussen onderneemt haar man zonder al te veel succes stappen om haar terug te krijgen. 

Het verhaal dijt uit en slingert diverse kanten op en allerlei bijfiguren blijken op wonderlijke en onwaarschijnlijke manier met elkaar verbonden. Ook duikt van tijd de schrijver zelf op in het verhaal met opmerkingen als dat er toch seks of geweld in een boek als dit moet voorkomen.

Net als in een klucht of een who-dunnit is de plot een slim geconstrueerd mechaniek waarin alle radertjes uitiendelijk in elkaar blijken te passen. Een beetje een luchtig niemandalletje maar door de humor en ondanks het gebrek aan vaart, soms lijkt het verhaal helemaal stil te staan, een licht verteerbaar boek van een meesterlijk schrijver.