Eliette Abécassis: La répudiée
Zo kwam ik aan dit boek, van een schrijfster van wie ik nooit had gehoord. Een boek met een titel die ik niet onmiddellijk begreep. La répudiée. De verstotene begreep ik al snel. Een dun boekje van zo'n 125 pagina's. Een korte geschiedenis van een huwelijk, in de eerste persoon verteld door de echtgenote. Ze leeft in een orthodox-joodse gemeenschap in Jeruzalem en is op zestienjarige leeftijd getrouwd met de zoon van de rabbi. Het verhaal begint met de huwelijksceremonie waar ze haar man voor het eerst ziet en onmiddellijk voor hem valt. Ze is gehoorzaam aan haar ouders en aan de tradities van de gemeenschap terwijl haar zuster opstandig en rebels is. Maar er is een probleem. Het huwelijk blijft maar kinderloos en volgens de traditie mag een man van zijn vrouw scheiden en hertrouwen als er na tien jaar nog steeds geen kind is. Dan mag de man zijn vrouw verstoten.
Langzaam maar zeker komt dat moment dichterbij in het relaas van Rachel, telkens weer wordt ze ongesteld en nadert het moment dat haar man wellicht de vreselijke beslissing zal nemen om haar te verstoten. Zoals de titel van het boek al verklapt gebeurt het onvermijdelijke.
La répudiée is een spannend en intens droevig verhaal van een jonge vrouw die haar noodlot tegemoet gaat. De gemeenschap is klein en dwingend, benauwend, en de hoofdpersoon krijgt het steeds benauwder en als ze tenslotte alleen achter blijft, stort haar wereld in. Eliette Abécassis was voor mij een ontdekking, gevonden in het bovenste hoekje van een boekenkast.
Reacties