Simenon: Er zijn nog steeds notebomen

Een rijke man van 74, bankier, tegen het einde van zijn leven, leidt een rustig en regelmatig bestaan totdat hij op een dag een brief krijgt uit Amerika van zijn eerste vrouw vanuit het ziekenhuis. Die brief zet zijn wereld op de kop en hem aan het denken over zijn liefdes en zijn leven, Hij is drie keer getrouwd geweest, de eerste keer met een Amerikaans fotomodel, Pat, de briefschrijfster, die er met zijn oudste zoon van door is gegaan en vanuit Amerika een scheiding heeft aangevraagd. De tweede keer met Jeanne, die van vriendin minnares en echtgenote werd en daarna uiteindelijk weer vriendin. Zij is ook de moeder van zijn twee andere zoons en is als een moeder voor hun beider kleinkind Nathalie. De derde vrouw is een gravin die hij veroverde om het veroveren zelf en die net als zijn eerste vrouw uit zijn leven verdwenen is.

Er zijn nog steeds notebomen, de tweehonderdste (!) roman van Simenon staat vol met overdenkingen van een man op een belangrijk kruispunt in zijn leven. Hij weet dat hij niet al te lang meer te leven heeft, is nog goed gezond, doet nog elke dag aan sport, maar wil graag nog iets maken van de laatste jaren van zijn leven. Hij is oud maar voelt zich niet oud. De brief roept herinneringen op van het verleden en dient als katalysator voor de gebeurtenissen die er op volgen.

Geld speelt geen rol en tegelijk een belangrijke rol in het leven van Jacques Perret-Latour, de hoofdpersoon. Hij hoeft zich geen zorgen te maken over geld, heeft altijd geld voldoende gehad en om te helpen deelt hij het gemakkelijk uit. Tegelijkertijd speelt de belangrijke vraag: wie krijgt de erfenis van zijn kapitaal? De familie van de verloren zoon uit Amerika? De zoons die hij met Jeanne heeft gekregen?

Op zijn zeventigste heeft Jacques zich voorgenomen egoïst te worden maar dat gaat hem toch niet altijd gemakkelijk af. De mensen in zijn omgeving vinden hem koel en afstandelijk, maar onderhuids speelt zich van alles af onder zijn hersenpan. Zoals altijd is Simenon een meester in het beschrijven van de zieleroerselen van zijn hoofdpersonage en zoals altijd verbaas ik me er over dat iemand die zoveel romans heeft geschreven (meer dan tweehonderd in ieder geval) werken van een constant hoge kwaliteit wist af te leveren.