G. Wasco: Het Tuitelcomplex
De laatste hield een mooie speech over zijn eerste kennismaking met het werk van Wasco. Uitgenodigd op de rijksacademie door Moritz Ebinger vertelde deze aan Joost dat hij ook kennis moest maken met het werk van een studiegenoot. Met Joost achterop de fiets reed Moritz naar het huis van Wasco. Daar troffen ze een grote tekentafel aan met werk van de tekenaar maar geen Wasco. Daarop wilde Joost een abonnement nemen op Wasco's Weekblad maar kreeg als antwoord een strenge brief van Wasco dat hij dan in Amsterdam moest gaan wonen omdat hij niet bezorgde buiten Amsterdam en hij een slechte relatie had met de PTT. Vervolgens schreef Joost terug, hij stuurde een twaalftal gefrankeerde enveloppen op met zijn eigen adres er op en vertelde Wasco dat hij toch een abonnement wilde en wel een goede relatie had met de PTT.
Ook de uitgever vertelde in zijn lofrede op het boek dat het werk van Wasco uitnodigt tot verwondering en hebberigheid. Nu is er dus het boek Het Tuitel Complex dat iedereen hebben moet. Niet te vergelijken met de grote hoeveelheid kleine boekjes die Wasco in eigen beheer uitbrengt, maar een mooi naslagwerk. Groot formaat, goed gedrukt, waardoor het goed tot zijn recht komt. Vooral abstracte strips staan er in het boek. Geen 24-uurs-comics of Dotty Wervelwind. Strips zonder verhaal waar het draait om kaders en figuren opgesloten in kaders. Centraal staat een serie onder de naam Het Tuitel Complex, waarin Wasco en het figuurtje Tuitel spelen met lijnen. Grafische kunst die in relatie staat met beroemde Nederlandse kunstenaars als Escher, Dibbets en Mondriaan. Daarmee staat hij in een oer-Hollandse traditie. Het omslag is zoals hierboven te zien een verwijzing naar Mondriaan.
Ik ben blij dat dit boek er eindelijk is. Toch een vorm van erkenning voor het kunstenaarschap van Wasco. Die was er natuurlijk al wel met de uitreiking van de Stripschapprijs, maar dit is iets wat je vast kunt houden en bewaren en heel vaak moet inkijken. Om te hebben en om je te verwonderen.
Reacties