Alexandre Dumas fils: La dame aux camélias

Na twee boeken van de vader is het tijd voor een boek van de zoon. Tevens naar aanleiding van de voorstelling Dumas/LaDame/DeSade van Discordia geïnspireerd door dit boek, La dame aux camélias. De vader schrijft andere boeken dan de zoon, dat wordt snel duidelijk. De graaf van Monte Cristo en De Drie Musketiers zijn spannende avonturenromans, jongensboeken met een fikse vleug romantiek, de zoon schreef met La dame aux camélias een echte liefdesroman. Het boek diende als bron voor de theaterbewerking die Dumas er zelf van maakte en als bron voor de opera La Traviata van Giuseppe Verdi.

Het verhaal begint als de verteller een veilinghuis binnenloopt waar de inboedel van Marguérite Gautier wordt getoond die binnenkort wordt geveild. Hij kijkt er rond en omdat hij de dame aux camélias zoals ze wordt genoemd bij leven een paar keer heeft gezien op de Champs Elysées in haar rijtuig, is hij geïntrigeerd door haar persoon. Hij bezoekt daar de veiling en koopt daar in een impuls voor een veel te hoog bedrag een exemplaar van het boek Manon Lescaut. Voorin het boek staat een opdracht van een zekere Armand.

Een paar dagen later komt deze Armand hem een bezoek brengen. Hij wil het boek kopen. Hij blijkt de minnaar van Marguérite te zijn geweest. Vanwege een reis in het buitenland heeft hij zowel de begrafenis als de veiling gemist. De verteller schenkt hem het boek en ze raken bevriend. Omdat Armand zeker wil weten dat Marguérite gestorven is gaan ze samen naar het graf. Daar weet de koortsige en ziekelijke Armand te bereiken dat het graf geopend wordt, want pas als hij de dode heeft gezien wil hij geloven dat ze er niet meer is. Een geweldig macabere scène.

Beide mannen blijven elkaar ontmoeten en zo krijgt de verteller de complete romantische liefdesgeschiedenis te horen inclusief het noodlottige einde. Voor liefhebbers van romantische literatuur, van boeken zoals Madame Bovary, Anna Karenina en Wuthering Heights (zoals ik), een absolute aanrader.