Operomanija: Confessions

Confessions, a spatial opera in the dark is een bijzondere opera. Je moet hem geblinddoekt ervaren. Bij binnenkomst in de halfduistere ruimte in één van de Noletloodsen in Schiedam staan de stoelen rondom opgesteld rondom een stoel op een verhoging in het midden. Op elke stoel ligt een venetiaans masker waarvan met doek de gaten waardoor je zou moeten kijken zijn dichtgemaakt. Eén geselecteerde bezoeker neemt plaats op de middenste stoel, de zogenaamde pink chair, krijgt een doek omgeslagen en de rest zit rondom zonder iets te zien naar dat midden gericht.

Vervolgens worden alle zintuigen geprikkeld behalve het zicht. We horen muziek van alle kanten, elektronica, aria's, ik voel een jurk langs mijn been strijken, er wordt in mijn oor gefluisterd, ik krijg waterdruppels over me heen, ruik parfum. Een totaalervaring.

De inhoud van de voorstelling valt me jammergenoeg tegen. De zeven delen van de voorstelling gaan over de zeven hoofdzonden, iets wat me tijdens het luisteren niet is opgevallen. Toch het programma van te voren moeten bestuderen, iets wat ik meestal voor achteraf bewaar. In dit geval was het waarschijnlijk beter geweest die volgorde om te keren.

Maar hoewel de elektronische muziek mij niet zo kan bekoren, dat is een kwestie van smaak, is het een fantastisch concept. Een geweldige ervaring die ik niet graag had willen missen.