Jean-Philippe Toussaint: Football
Ik pak de draad op bij het hoofdstuk Corée-Japon 2002 waarin Toussaint verslag doet van het wereldkampioenschap voetbal van dat jaar. Hij deed dat voor de Franse krant Libération. Het is een fantastisch verhaal en vanaf dat moment word ik weer gepakt door fenomenale stijl van Toussaint. Vanaf dat moment gaat het niet alleen maar over voetbal maar over veel meer. Over cultuur, over kunst, over schrijven. Er is een mooi hoofdstuk over het WK voetbal dat hij overslaat en in het gezelschap van Jeff Koons doorbrengt bij de autoraces van de 24 uur van Le Mans. Een meer poëtisch relaas is dat van de finale van het laatste WK. Toussaint volgt die op zijn laptop op het eiland Corsica als een gigantisch onweer uitbreekt. Net op het moment dat de finale beslist gaat worden door middel van penalty's valt eerst het internet uit en vervolgens zelfs de stroom. Uit de slaapkamer waar zijn vrouw ligt te slapen ('Is het al voorbij?' vraagt ze), haalt hij een transistorradio op batterijen om van een Italiaanse verslaggever die hij slechts gedeeltelijk kan verstaan de uiteindelijke uitslag te vernemen.
Toussaint schrijft op een kinderlijk enthousiaste manier over voetbal. Geen politiek, omkoping, doping, matchfixing, maar puur genot van het voetbal. Als een kind dat zelf voetbalt. Daarmee begint het boek ook, met zijn eigen avonturen als voetballer, als jochie met zijn kameraden en een voetbal in de straten van Brussel aan het begin van de jaren zestig.
Toussaint schrijft op een kinderlijk enthousiaste manier over voetbal. Geen politiek, omkoping, doping, matchfixing, maar puur genot van het voetbal. Als een kind dat zelf voetbalt. Daarmee begint het boek ook, met zijn eigen avonturen als voetballer, als jochie met zijn kameraden en een voetbal in de straten van Brussel aan het begin van de jaren zestig.
Reacties