Esther Gerritsen: Broer

In Broer van Esther Gerritsen gaat het over Olivia Landman en haar broer Marcus. Op de eerste pagina krijgt Olivia te horen dat Marcus als gevolg van de verwaarlozing van zijn suikerziekte waarschijnlijk een been zal moeten missen. Terwijl ze zich de laatste jaren absoluut niet verbonden heeft gevoeld met haar broer raakt dit een gevoelige snaar. Tijdens een belangrijke aandeelhoudersvergadering hoort ze het nieuws en ze gooit onmiddellijk het werk neer om naar haar broer te rijden.

Broer is het jaarlijkse Boekenweekgeschenk, een korte novelle van tegen de honderd pagina's. Als je nooit eerder een boek van de desbetreffende schrijver hebt gelezen is het ieder jaar weer een mooie introductie op het werk van een onbekende schrijver. Dat geldt ditmaal ook voor mij en het werk van Esther Gerritsen. Ik ken Esther Gerritsen van haar theaterteksten die ik nooit zelf las maar regelmatig heb gehoord. Meestal gingen die over onaangepaste protagonisten, een tikkeltje gestoord. Mooie teksten.

Ook met Olivia en Marcus is iets aan de hand. Marcus leefde in een caravan, kon slecht voor zichzelf zorgen, als gevolg waarvan hij nu een been is kwijtgeraakt. Olivia leeft een voor het oog gelukkig leven met man en zoons. Maar in dat geluk komen tijdens het verhaal steeds meer barsten zoals in het bord op de omslag van het boek. Ook in haar werk gaat het niet allemaal op rolletjes. Ze probeert de handel in serviezen van de familie Kyvon, een oud familiebedrijf, te redden maar alles wijst er op dat dit niet zal lukken. Langzamerhand raakt ze verder en verder verwijderd van de mensen om haar heen en wordt haar plaats ingenomen door haar broer.

Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken, luidt het spreekbeurt. Toch heeft iedereen altijd een mening over het boekenweekgeschenk. Ik heb er van genoten, het beviel me beter dan de drie voorgaande die ik me herinner. De novellen van Dimitri Verhulst, Tommy Wieringa en Tom Lanoye vielen me alle drie nogal tegen.