Emmanuel Carrère: Limonov

Net als zijn vorige boeken is Limonov een documentaire roman. Ging L'adversaire over een leugenachtige moordenaar en D'autres vies que la mienne over goede mensen, Limonov gaat over een avonturier, een liefhebber van De graaf van Monte Cristo, een liefde die hij gemeen heeft met zijn biograaf Emmanuel Carrère (en met Pieter Steinz en ik).

Naast schrijver is Carrère documentairemaker en dat brengt hem naar Rusland waar hij Edouard Limonov opnieuw ontmoet. Want Limonov is als schelm geboren in de Oekraïne, was een undergroundfiguur in het Rusland ten tijde van Breznjev, zwerver en huisknecht van een miljonair in Manhattan en schrijver in Frankrijk. Kortom, zijn leven leest als een avonturenroman. Reden waarom Carrère besluit zijn leven te boek te stellen.

Ik moet eerlijk zeggen dt ik na zo'n 250 pagina's gelezen te hebben er een beetje genoeg van had. Maandenlang, misschien wel een half jaar lang lag het op een stapeltje naast mijn bed. Tot ik besloot, eerder plichtmatig dan omdat ik er zin in had. Op dat moment viel ik midden in het verhaal waarin Limonov naar Servië vertrekt om daar aan de zijde van Arkan en de Serven zich in het strijdgewoel te mengen. Fascinerend is het verhaal dan weer onmiddellijk.

Het boek eindigt met de redenen waarom Carrère besloot dit allemaal op te schrijven. Wat zegt het boek over Rusland? Limonov is als persoon vergelijkbaar met Poetin. Poetin succesvol, Limonov min of meer mislukt lopen hun levens bijna parallel.

Niet geheel geslaagd maar een intrigerend boek over het moderne Rusland. Begrijpen zullen we de Russen denk ik nooit, maar dit werpt toch enigszins licht op de befaamde Russische ziel.