Miriam Rasch: Zwemmen in de oceaan

Miriam Rasch is intelligent, humoristisch, scherp,en met deze eigenschappen werpt ze in Zwemmen in de oceaan een blik op de postdigitale wereld. De postdigitale wereld? 'Het digitale tijdperk is toch nog niet voorbij?' dacht ik toen ik de ondertitel Berichten uit een postdigitale wereld las.

Zwemmen in de oceaan bericht over een wereld waarin we zo overladen worden met prikkels dat we er bijna in verdrinken. Een wereld waarin het digitale van bijzonder normaal is geworden. Alles is digitaal, ons treinkaartje, de muziek waar we naar luisteren, ons patiëntendossier. Al onze stappen in de wereld worden digitaal geregistreerd en leveren een oceaan aan data over onszelf op.

Van Miriam mogen we in de essays lezen in de volgorde die we zelf kiezen zoals ze ons in de Terms of Service meedeelt die aan het boek voorafgaan en waar we akkoord mee moeten gaan voordat we het boek mogen lezen.

Dus begin ik met het artikel over het boek The Circle van Dave Eggers omdat ik al twee boeken van Dave Eggers heb gelezen (The Circle niet) en lees daarna 'Een kleine biologische banaan: fonofilia in 12 scènes' waarmee ze de Jan Hanlo Essayprijs Klein won. Terecht. Eén van de laatste essays die ik lees is dat wat gaat over Excel, het grappigste artikel van allemaal: Denkend als een spreadsheet. Onder andere over de Excelkampioenschappen waar je een gouden toetsenbord zonder F1-toets kunt winnen.

Maar bovenal is het een filosofisch boek over de overweldigende en wijde wereld van het web. Aan de hand van filosofie en literatuur gidst Miriam Rasch ons door het postdigitale landschap, toont ons de schitterende vergezichten die we kunnen bewonderen en de valkuilen en afgronden waar we niet in moeten stappen, en wij laten ons maar al te graag door haar meevoeren.