Toneelschuur: Ivanov

Eén van de vroege stukken van Tsjechov, Ivanov, geregisseerd door een jong en veelbelovend regisseuse, Nina Spijkers. Het brengt herinneringen bij me boven aan De Kersentuin, geregisseerd als een dolgedraaide machine door Frans Strijards, jaren geleden. De scène waarin Ivanov (Roeland Fernhout) en zijn vrouw Anna (Wendell Jaspers) op muziek van Nirvana (Come as you are) de geschiedenis van hun huwelijk spelen als een wilde pantomime is werkelijk fantastisch. Deze Tsjechov heeft dezelfde vaart en humor.

In NRC Handelsblad lees ik in de column van Frits Abrahams hoe een countryzangeres waar zijn dochter van houdt en over schrijft, Courtney Mary Andrews, hem doet denken aan Emmylou Harris. Wanneer je ouder wordt lijkt het wel alsof je alles al eens gezien of gehoord hebt. Maar dat is desondanks niet erg. Want met Nina Spijkers is een talent geboren en het is fijn dat er een groep is die het stokje van Discordia overneemt. De Theatertroep waar ik kortgeleden over schreef.

Ivanov is een zwartkijker en brengt met zijn melancholie het hoofd op hol van een jong meisje terwijl zijn vrouw ziek thuis zit en weldra zal sterven. Hij heeft fikse schulden en een mogelijke uitweg daaruit is om na de dood van zijn vrouw met het jonge en vermogende meisje te trouwen. Een donker en zwart verhaal dat Tsjechov volgens de overlevering in tien dagen neerpende tussen zijn werkzaamheden als arts door.

Om zo'n verhaal met geestigheid, vaart en humor te brengen is wel wat nodig. Er is een nieuwe bewerking van het stuk, er is moderne grunge-rock van Nirvana en er is een decor van zich spiegelende hokjes als in een tekening van Escher. De bijfiguren zijn karikaturen maar alles draait met name om Ivanov, om zijn vrouw en de jonge Sasja. Roeland Fernhout heeft een Nick Cave-achtige duisternis om zich heen, Wendell Jaspers is juist heel nuchter en Nimuë Walraven is mooi dweepziek.

Ik ben nieuwsgierig naar de volgende regie van Nina Spijkers, ze schijnt al een aantal opvallende stukken te hebben geregisseerd.