Lizzy Timmers groep: De terugkeerturk
De eerste keer dat ik Yonina Spijker zag spelen is inmiddels jaren geleden, ik denk rond 2002 toen ik bij Studium Generale Delft werkte. Daar kwam Jonghollandia een voorstelling spelen, Pixels. Zes jonge theatermakers onder de hoede van Theatergroep Hollandia. Jonghollandia werd al snel Wunderbaum, maar zonder Yonina Spijker want haar grote talent werd snel ontdekt en ze vertrok.
Ik bleef Wunderbaum volgen maar verloor Yonina Spijker uit het oog, alhoewel ik haar op dat moment zonder enige twijfel het grootste talent van Jonghollandia vond. Bijna tien jaar later, in 2011, zag ik haar terug, samen met Lizzy Timmers in de voorstelling Kaap Kat, spelend voor een handvol mensen in een buurthuis op het Afrikaanderplein in Rotterdam-Zuid.
Nu speelt ze een groot aantal personages in de nieuwe voorstelling De Terugkeerturk van de eveneens nieuwe Lizzy Timmers Groep. Te beginnen bij Maaike, een onderzoekster die onderzoek heeft gedaan naar waarom zoveel goed opgeleide jonge Turken 'terug' gaan naar hun land, Turkije, een land waar ze niet zijn geboren. Zoals De Volkskrant schrijft is dat het goede nieuws. Dat Yonina Spijker alle personages speelt. Want nog steeds is ze een fantastisch actrice. Dat was ze in 2002, in 2011 en is ze nog steeds.
Ze speelt niet alleen de serieuze onderzoekster, maar ook een Marokkaanse puber, een filmmaakster die van haar omgeving tegen haar wil in terug moet gaan naar haar roots, een jonge vrouw die is teruggekeerd naar Turkije. Het levert een fragmentarische en collagevoorstelling op die vooral door het indrukwekkende acteerwerk overeind blijft.
Naast Yonina Spijker staan er nog twee muzikanten op het podium die de solovoorstelling begeleiden en soms even inbreken. Ze maken mooie muziek maar voegen mijns inziens niet veel toe. Op één moment na. Eén van de twee muzikanten is zelf een Turk en er is even een korte maar ongemakkelijke confrontatie tussen de Nederlandse onderzoekster en haar onderwerp.
Een voorstelling die ergens over gaat van een nieuwe theatergroep die een belofte voor de toekomst inhoudt.
Ik bleef Wunderbaum volgen maar verloor Yonina Spijker uit het oog, alhoewel ik haar op dat moment zonder enige twijfel het grootste talent van Jonghollandia vond. Bijna tien jaar later, in 2011, zag ik haar terug, samen met Lizzy Timmers in de voorstelling Kaap Kat, spelend voor een handvol mensen in een buurthuis op het Afrikaanderplein in Rotterdam-Zuid.
Nu speelt ze een groot aantal personages in de nieuwe voorstelling De Terugkeerturk van de eveneens nieuwe Lizzy Timmers Groep. Te beginnen bij Maaike, een onderzoekster die onderzoek heeft gedaan naar waarom zoveel goed opgeleide jonge Turken 'terug' gaan naar hun land, Turkije, een land waar ze niet zijn geboren. Zoals De Volkskrant schrijft is dat het goede nieuws. Dat Yonina Spijker alle personages speelt. Want nog steeds is ze een fantastisch actrice. Dat was ze in 2002, in 2011 en is ze nog steeds.
Ze speelt niet alleen de serieuze onderzoekster, maar ook een Marokkaanse puber, een filmmaakster die van haar omgeving tegen haar wil in terug moet gaan naar haar roots, een jonge vrouw die is teruggekeerd naar Turkije. Het levert een fragmentarische en collagevoorstelling op die vooral door het indrukwekkende acteerwerk overeind blijft.
Naast Yonina Spijker staan er nog twee muzikanten op het podium die de solovoorstelling begeleiden en soms even inbreken. Ze maken mooie muziek maar voegen mijns inziens niet veel toe. Op één moment na. Eén van de twee muzikanten is zelf een Turk en er is even een korte maar ongemakkelijke confrontatie tussen de Nederlandse onderzoekster en haar onderwerp.
Een voorstelling die ergens over gaat van een nieuwe theatergroep die een belofte voor de toekomst inhoudt.
Reacties