Orkater: Een pure formaliteit

Een man (Pierre Bokma) bevindt zich op een onbestemde locatie. Onder andere omringd door de acht cellisten van het cello8tet. Waar hij is blijft lang onduidelijk. Hij moet eerst wachten op de commissaris. Hij mag niet telefoneren terwijl in de ruimte twee ouderwetse telefoons te zien zijn. Als de commissaris (Porgy Franssen) dan eindelijk verschijnt wordt de man eerst niet geloofd. Hij zegt dat hij de beroemde schrijver Onoff is maar wordt niet herkend. Zijn paspoort heeft hij niet bij zich en hij is rennend in een weiland aangetroffen. Er is iemand vermoord, maar wie?

In eerste instantie lijkt Een pure formaliteit een thriller. Allerlei lijnen worden uitgezet die aan het einde zouden moeten worden opgelost. Maar zo loopt het verhaal niet. De Kafkaeske situatie wordt opgelost, ik zal niet verklappen hoe. Qua absurditeit is dit een echte Orkater-voorstelling. De teksten zouden kunnen zijn ontsproten aan het brein van Alex van Warmerdam maar zijn dat niet. Veel humor. Mooie kostuums ook. Vooral de halve trenchcoat van de commissaris, enkel de bovenste helft, is een mooie vondst.

Later ontdekte ik dat deze voorstelling is gebaseerd op een film met Roman Polanski en Gerard Depardieu in de hoofdrollen. Waarschijnlijk zonder de prachtige muziek van het Cello8tet maar ik ben daar nu ook nieuwsgierig naar.