NT Gent: Zus van

Elsie de Brauw is een fenomeen en ik had het fenomeen nog nooit gezien. Wonderlijk, want ik ga toch zeer regelmatig naar het theater. Films en televisieseries waarin ze een rol heeft gespeeld heb ik niet gezien. In het Erasmus Paviljoen speelde ze de voorstelling Zus van, een monoloog geschreven door Lot Vekemans en geregisseerd door Alan Zipson. Een stuk over de zus van Antigone, Ismene, een reprise van een stuk van NT Gent van een jaar of zes geleden.

De hele voorstelling lang staat Elsie de Brauw op één plek. Aan haar voeten een zak. Ze beweegt, ze praat, ze smeekt, ze schreeuwt, ze blaft. Ismene bevindt zich in het hiernamaals en is blij dat er eindelijk een publiek is dat naar haar wil luisteren. Maar voordat ze ons haar verhaal kan vertellen moet ze weer leren spreken. Want dat heeft ze zo lang niet gedaan. Hoe Elsie de Brauw dit vormgeeft aan het begin van het stuk is al een theaterwonder.

Ismene is de zus van een beroemde zus, Antigone, een Griekse heldin die iedereen kent. Zij heeft altijd in de schaduw geleefd van die beroemde zus en schrijfster Lot Vekemans geeft haar een stem. Hoe het is om niet haantje de voorste te zijn. Hoe ze geprobeerd heeft haar zus te weerhouden. Hoe ze tegen haar op keek. Het is een mooie tekst en goed basismateriaal voor het talent van Elsie de Brauw.

Tijdens de voorstelling verwonderde ik me over het gebrom dat de hele tijd op de achtergrond te horen was. Pas het moment dat Elsie zegt: en toen was het stil, werd het stil en realiseerde je je dat dit er bij hoorde. Net als het licht op het publiek dat ook niet uitging. Wat niet bij de voorstelling hoorde en me uit de concentratie haalde waren de mobiele telefoons die in het publiek afgingen. Twee keer in één stuk van 75 minuten. Elsie de Brauw herpakte zich snel, zelf had ik daar meer tijd voor nodig leek het wel.

Nu ik het fenomeen heb mogen aanschouwen wil ik natuurlijk meer zien. Momenteel speelt ze in de dansvoorstelling Like it here? gemaakt met Alain Platel, maar die speelt de komende tijd in Canada en Duitsland. Afwachten dus.