Jan Decorte: Schiller/Tasten

Een jaar na het vorige stuk van Jan Decorte, Niks of niks, is er het volgende, eveneens in de decembermaand. Schiller/Tasten heet het, gebaseerd op De Rovers (Die Raüber) van Schiller.Vorig jaar een Shakespeare-komedie, dit jaar een Duitse tragedie. De formule bij beide stukken is zo'n beetje hetzelfde. Jan Decorte leest vanachter een katheder zijn teksten (kan hij geen teksten meer onthouden?), de andere spelers bewegen zich vrij over de speelvloer.

Het drama gaat over twee broers, de ene openlijk slecht, de andere min of meer goed, alhoewel de laatste als hoofdman van een roversbende zijn mannen wel laat roven en moorden. Zijn eigen handen houdt hij vrij van bloed. De slechte broer maakt de goede zwart bij hun beider vader om zo de erfenis op te strijken en dingt zelfs naar de hand van de verloofde van de goede broer.

De twee vrouwelijke spelers (Sigrid Vinks, Decortes vrouw, en Sara de Bosschere) spelen de twee broers in hetzelfde herenkostuum dat ook Decorte zelf als de vader draagt. Michael Vergauwen speelt de geliefde Amalia in wit nachthemd. Het decor ziet er opnieuw prachtig uit met op de achtergrond een huisje en een houten stellage met daarop de woorden Haut les mains (Handen omhoog).

Ondanks dat het ditmaal een drama is dat wordt opgevoerd is er weer veel te lachen. Bij Jan Decorte wordt alles ironie. Het is tenslotte altijd grappig als een man met een baard en een jurk aan een vrouw speelt. Toch zijn er ook een aantal mysterieuze scènes waar ik geen sikkepit van begreep zoals de dans aan het begin en de niet te volgen zwartwitprojectie die vertoond werd over het huisje op de achtergrond.

Toch is dit stuk minder grappig dan het vorige. De onderlaag van het stuk is grimmiger en uiteindelijk einidgt het stuk met de dood van alle vier de personages zoals het een drama betaamt.