Dolle avond

Het wordt een dolle avond als we spelen in Tony's Place. We zitten aan een lange tafel en het duurt lang voordat we ons eten krijgen dus al snel staan we onze eerste set Italiaanse liedjes te spelen. Verspreid door het restaurant zitten allerlei bekenden maar het sowieso druk. Ik draag de Kriminal Tango op aan mijn Limburgse collega en dan zit het eerste setje er alweer op. Er is wat commentaar op het volume van de zang, maar tijdens dit eerste setje heb ik zo'n beetje door hoe hard ik moet zingen en hoe ver ik van de microfoon verwijderd moet zijn.
Onze tafel is lang en we zijn met een man of twaalf. We eten wat voorgerechtjes en beginnen dan aan de tweede set voordat alle eters verdwenen zijn. Als dat gebeurd is wordt er aan onze tafel om eigen nummers van Het Gebroken Oor gevraagd. We spelen Plain Chant maar dan arriveert het hoofdgerecht en richten we ons eerst op het eten. Maar dat is nog maar het begin. Na het eten spelen we wat liedjes aan tafel. De Cool Casanova en Barre Winter en dan komt een man van de tafel naast ons me vragen of hij mijn guitaar even mag lenen. Ze zitten met een man of negen aan de tafel naast ons. Er wordt afscheid genomen van een aantal collega's. Zoiets vermoedden wij al. Het gezelschap bestaat uit zeven mannen en twee vrouwen. De man die mijn gitaar geleend heeft begint te spelen en een andere man springt gelijk op een stoel en zingt Hoochie Koochie Man van Muddy Waters, draaiend met zijn kont, de man is duidelijk een rasperformer. Hij is geen zanger maar drummer maar weet als geen ander hoe hij het publiek moet bespelen. Dat is het begin van een battle tussen onze twee tafels waarbij we om de beurt één of twee liedjes spelen, steeds begeleid door de andere leden van het Oor op mandoline, percussie en melodica. Later komt er zelfs nog een derde tafel bij want aan die tafel zit een jongen die óók zingt en guitaar speelt. Hij blijkt lid van The Fabulous Wanna Beatles en start met Help! waarbij ongelooflijk vals wordt meegezongen door bijna iedereen. Maar uiteindelijk wordt het een dolle boel waarbij wordt (mee)gezongen en gedanst. Persoonlijk hoogtepunt vind ik onze versie van Dylan's Knocking On Heaven's Door waarbij mijn jongste dochter en haar vriendinnen het meidenkoor zingen. Uiteindelijk vind ik het welletjes en stel voor om te eindigen met een nummer van de echte King. Niet de King of Pop maar The King, Elvis Presley. Ik doe Heartbreak Hotel en dat raakt een snaar bij de concurrent/zanger want die blijkt een grote fan van Elvis te zijn. We eindigen gezamenlijk met Blue Suede Shoes en Hounddog en dan is het na middernacht en tijd om naar huis te gaan. Een heerlijke avond.